Prolog

Wrócił. Wreszcie. 

Położył się obok. 

Poczułam jego smukłe palce sunące wzdłuż mojego kręgosłupa, z góry na dół. Powoli. Przy lędźwiach przesunął dłoń w przód; zatrzymał ją na mojej kości biodrowej. 

Sprawdzał czy śpię. Albo po prostu chciał mnie dotknąć. 

Zadrżałam. 

Przysunął się bliżej. Poczułam jego oddech na karku. 

Kiedy całował mnie po szyi drżałam na całym ciele. Po części z zimna, bo jego dłonie jak zawsze były lodowate. Po części z podniecenia. 

Nie wiedziałam, co w tym związku podniecało mnie bardziej. Czy sam fakt jego istnienia, czy to, że był owocem całkowicie zakazanym w każdym aspekcie. 

Jego dłonie błądziły po moim ciele. Obrócił mnie w swoją stronę. Złapał moją lewą nogę pod kolanem i przyciągnął ją sobie na biodro. Drugą dłoń zatopił w moich włosach. 

Jęknęłam. 

Patrzył mi przez chwilę w oczy. Oddychałam szybko. Moja klatka piersiowa chaotycznie opadała w górę i w dół. 

Widział, że chcę mu się oddać. Jak najszybciej. Drażnił się ze mną. 

Wpił się w moje usta z namiętnością. Łaknęłam jego pocałunków, dotyku, obecności, zapachu, ciepła. 

Potem znów zaczął całować i gryźć moją szyję. Wbiłam paznokcie w skórę na jego plecach, starając się nie wydawać z siebie dźwięku. 

Odpływałam z rozkoszy. 

Osuwałam się w ciemność. 

Pół godziny później opadłam zadyszana na łóżko. Sev jak zwykle był niewzruszony. Podniósł się do pół-siedzącej pozycji, oparł głowę o ścianę i wpatrywał się w nieokreślony punkt przed sobą. 

- Gdzie byłeś? - spytałam, starając się uspokoić oddech.

- U Albusa – odparł.

Miał niski, lodowaty ton głosu. 

- Dlaczego?

Nie odpowiedział, milczał. Często nie odpowiadał. Na niektóre pytania po prostu nie uzyskiwałam odpowiedzi; przyzwyczaiłam się do tego. Niektórych pytań nie zadawałam wiedząc, że i tak nie odpowie. 

Za to kiedy on zadawał mi pytanie wymagał ode mnie, żebym odpowiadała mu w pełni. Zauważyłam, że lubi słuchać o moim życiu. Lubi żyć moim życiem, bo nie ma własnego. 

Nie przeszkadzało mi to. 

- Jesteś śpiąca? - spytał.

- Tak.

Zdmuchnął płomień świecy stojącej na szafce przy łóżku. 

- Chodź – powiedział; w ciemności zauważyłam, że wyciągnął w moją stronę ręce.

Przylgnęłam do niego ściśle. Otoczył mnie ramionami i pocałował w czoło. Zamknęłam oczy. 

Zasypiałam, wsłuchując się w bicie jego serca. 

Czułam się dobrze. 

Kiedy się obudziłam, nie było go obok. 

Wstawał zwykle bardzo wcześnie i zajmował się swoimi sprawami. Nie wnikałam czym dokładnie się zajmuje, kiedy zamyka na klucz drzwi swojego gabinetu; wiedziałam, że i tak nie uzyskam odpowiedzi. 

Wstałam. Poszłam do łazienki, nalałam do wanny gorącej wody i zanurzyłam się w niej. Leżałam z przymkniętymi oczami. Byłam odprężona. Nie myślałam o niczym.

Sev wszedł chwilę później. W rękach niósł tacę z dwoma małymi naczyniami. Odstawił ją na półkę. Nie zwrócił na mnie specjalnie uwagi. Stanął przed lustrem nad umywalką i zaczął golić trzydniowy zarost. 

- Dzisiaj postawię ci nędzny na zajęciach - oznajmił. - I odejmę dziesięć punktów Gryffindorowi. Jeśli będziesz za dobra na eliksirach to ludzie zaczną podejrzewać. 

- Nie odejmujesz punktów z powodu podejrzeń, tylko dlatego, że całym sercem nienawidzisz Gryffindoru. 

- Nienawidzę też jak mówisz o rzeczach, o których nie masz pojęcia. 

- Nie mam pojęcia, bo nic mi nie mówisz.

Pochylił się nad umywalką i opłukał twarz wodą. Był ubrany w czarną koszulkę z długim rękawem i czarne spodnie. Wyglądał inaczej bez szaty. Bardziej młodzieńczo, mniej dostojnie. Był szczupły, ale nie chudy. Umięśniony, ale nie napakowany. Włosy dłonią zaczesał do tylu. 

Spojrzał na mnie. W jego czarnych oczach odbijało się światło świec. 

- Spóźnisz się - powiedział.

Wziął w dłonie tacę, którą przyniósł i przełożył ją na brzeg wanny. Stał tam kryształowy kieliszek z przezroczystym płynem i mały flakonik o tej samej zawartości. 

Eliksir niewidzialności. Nasz sposób na niewykrywalny romans. Mogłam się wymykać z wieży Gryffindoru i lochów niezauważona. Kieliszek na teraz i flakonik na wieczór. Czasem dawał mi tylko kieliszek. To był jasny komunikat "nie przychodź dziś wieczorem". Czasem przekazywał mi go potajemnie na zajęciach albo mijając mnie w korytarzu. Tylko on mógł decydować o naszych spotkaniach. 

Czasami nie widywaliśmy się tygodniami. Czasem widywaliśmy się kilkanaście dni z rzędu. Nie wiem od czego to zależało, ale nie chciałam dyskutować. Bałam się, że go stracę. 

To się zaczęło rok temu, kiedy byłam w szóstej klasie. Zawsze byłam dobra w eliksirach. Kiedyś powiedział, żebym przyszła do jego gabinetu. Dał mi kilka książek. Prawdopodobnie byłam jedyną Gryfonką, którą kiedykolwiek lubił, więc nie zdziwiłam się. 

Do niczego mnie nie zmuszał. Złapał mnie wtedy za rękę. Pewnie wbrew własnej woli... To ja wyszłam z inicjatywą pójścia z nim do łózka. Pewnie też wbrew własnej woli. 

Nie żałowałam. Lubiłam mocne wrażenia w życiu.

Podniosłam się i wyszłam z wanny. Sev przemknął wzrokiem po moim nagim ciele. Owinęłam się białym ręcznikiem nad piersiami.

Severus objął mnie w talii i przyciągnął do siebie. Jego zapach mnie hipnotyzował. Ułożyłam dłonie na jego klatce piersiowej i czekałam. Patrzył mi w oczy. Odczytywał moje myśli, wiedziałam, że potrafił to w jakimś stopniu robić, chociaż nigdy się otwarcie do tego nie przyznał.

Ukryłam w myślach wszystkie niepożądane obrazy; skupiłam się na przypominaniu sobie minionej nocy ze wszystkimi szczegółami. 

Przez jego twarz przemknął cień satysfakcji. Niemalże niezauważalny. 

Uśmiechnęłam się. Nie odwzajemnił uśmiechu – rzadko go odwzajemniał – ale jego oczy się rozjaśniły. 

- Znikaj stąd.

Wychylił się za mnie i sięgnął po kieliszek z eliksirem niewidzialności. Wypiłam jego zawartość. 

Sev pocałował mnie jeszcze raz zanim zniknęłam. 

~*~

Proszę bardzo, taki sobie krótki prolog :D 

Wiem, że wszystko dzieje się tutaj powoli i leniwie, ale generalnie to opowiadanie takie będzie, dość statyczne, mało akcji, dużo myśli... Tak z góry uprzedzam XD

W ogóle pierwszy raz w życiu piszę o Severusie. Pisałam naprawdę miliony różnych opowiadań, ale na ogół od Snape'a trzymałam się z daleka. Ostatnio zainspirowana kilkoma udanymi Sevmionami postanowiłam spróbować swoich sił. Hermionę nadal zostawiłam w spokoju, bo jej nie lubię, ale zobaczymy, jak mi pójdzie z Sevem. 

To chyba tyle! Rozdział pierwszy dodam jak tylko go skończę, później rozdziały będą pojawiać się co miesiąc.