Sevmind III

Zniknięcie to ta opcja, którą dobrze wykorzystać na każdy problem. 

Jest jeszcze łatwiej, kiedy ktoś daje ci racjonalny powód do zniknięcia. Właściwie daje ci misję do wykonania, ale Ty i tak wiesz, że dla ciebie to zniknięcie, pretekst, opcja. Możesz to załatwić w dwa dni, bo jesteś nieskromnym, doskonałym szpiegiem, ale znikasz na cztery miesiące, bo tak chcesz i potrzebujesz. Ukrywasz się na jakiś czas, myślisz, myślisz bardzo dużo i bardzo intensywnie. Potem wiesz czego chcesz i wracasz. Masz świeży, czysty umysł i znasz twoje własne oczekiwania względem siebie. 

Problemem może być na przykład bezsensowne wplątanie się w romans. Nie rozumiesz tego przyczyn, bo z pewnością nie pociągają cię uczennice, nie pociągają cię młode kobiety, w ogóle kobiety, nie pociągają cię żadni ludzie, bo jesteś skałą, lodowatą, bezkształtną. Jest za późno, żeby wyrzeźbić w niej wzór na jakiekolwiek uczucia, więc skąd pojawia się w tobie chęć na ciągnięcie czegoś tak durnego, idiotycznego, osłabiającego jak romans z… 

Romans z Chevron. Jak to groteskowo brzmi. To nie był romans. To z jednej strony było coś zarazem głębokiego i płytkiego, coś skomplikowanego i prostego, coś czarnego i białego. Mrocznego, ale dającego nadzieję. 

Jakim cudem potrafiła bronić się przed odczytywaniem myśli i manipulowaniem emocjami?

~*~

1. Sevmind jako wprowadzenie do trzeciego rozdziału – obecne; 

2. Wena, chęć i zapał – obecne; 

3. Sesja – zdana :D :D :D 

Rozdział trzeci zawita jutro o 18. 

Do przeczytania! :D